هر یک از ما ممکن است در مقطعی از زندگی با ضایعه از دست دادن عزیزی مواجه شویم و به دنبال آن سوگی را تجربه کنیم که گرچه تحمل ناپذیر می نماید، اما در واقع فرآیندی است طبیعی که هدف آن التیام/بهبودی ماست. به گفته دکتر جینسگال، چنانچه رویارویی با سوگ به درستی صورت گیرد، حتا میتواند غذای بیشتری به زندگی ببخشد. جریان سوگ امری است شخصی/فردی و نحوه رو به رو شدن با مرگ شخصی که به او تعلق خاطر داریم بستگی به عوامل متعددی دارد. نظیر چگونگی وقوع مرگ، رابطه شخص با متوفی، تجارب فردی، شخصیت فرد، و میزان حمایتی که او می تواند از اطرافیان بگیرد.
در جریان از دست دادن فردی که به او علاقمندیم، عواطف و احساسات بسیاری برانگیخته می شوند. آگاهی از اینکه ما نیز ممکن است در چنین شرایطی، دچار برخی از این عواطف بشویم و اذعان به اینکه کنترل کامل این تجربه خارج از توان ماست، شاید بتواند تا حدودی گذر از این دوران دشوار را تسهیل کند.
علائم هشدار دهنده افسردگی در شخص سوگوار
-افکار خودکشی
– احساس عمیق گناه یا بی ارزش بودن
– کندی کلام و حرکات جسمی
– اختلال در عملکرد فرد در خانه، مکتب، یا محل کار و بی توجهی به نظافت شخصی
– بی علاقگی نسبت به فعالیت های که قبلا برای فرد لذتبخش بودن
– کاهش یا افزایش ورزن به طور چشمگیر و به هم ریختن الگوی خواب
– روی آوردن به مواد مخدر و الکل
– درد یا احساس گرفتگی (ضیقی) در سینه
– توهم در خصوص متوفا(مثلا متوفی را در بیداری می بیند، یا صدایش را می شنود)